De grote onvrede

Te midden nooit eerder geziene welvaart overheerst binnen brede lagen van de bevolking boosheid, angst, frustratie en onzekerheid. Extremisme, ook op politiek vlak, tiert alsmaar weliger in deze omgeving.

De 21ste eeuw trakteerde ons tot nu toe op enkele zware schokken: de aanslagen van 9/11, de grote financiële crisis en de eurocrisis, de pandemie, de inflatie-opstoot en de Russische oorlog tegen Oekraïne. Maar er is veel meer aan de hand. De politieke elite maakte in de decennia volgend op de wederopbouw na wo ii steeds meer misbruik van een economische leer – die van John Maynard Keynes – om alsmaar forsere beloften te lanceren. De bevolking reageerde hierop met alsmaar hogere verwachtingen.

Die infernale dynamiek van onrealistische beloftes en onrealistische verwachtingen leidde tot ‘beleidsuitputting’. Zeker in België zorgen oplopende schuld, een overvet overheidsapparaat en ondoordachte regulering voor een nagenoeg complete patstelling: België heeft zich vastgereden in zijn eigen moeras.

Het kan anders, maar dat vergt een aantal mentale bijsturingen rond o.a. de grenzen van overheidstussenkomst en de erkenning van de onontkoombare economische realiteit. Pas dan opent zich de weg naar een ander sociaal-economisch beleid waarin economische groei centraal moet staan. 

Johan Van Overtveldt (1955) is doctor in de Toegepaste Economische Wetenschappen, oud-hoofdredacteur van Trends en Knack en ouddirecteur van werkgeversvereniging VKW. Van 2014 tot 2018 was hij federaal minister van Financiën. Hij werd uitgeroepen tot meest invloedrijk Europees Parlementslid.